1980 ਵਿੱਚ ਵੋਏਜਰ ਪੁਲਾੜ ਯਾਨ ਨੇ ਸੂਰਜੀ ਮੰਡਲ ਦੇ ਦੋ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗ੍ਰਹਿਆਂ, ਯੂਰੇਨਸ ਅਤੇ ਨੈਪਚਿਊਨ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੋਏਜਰ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਸੀ ਕਿ ਦੋਹਾਂ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ‘ਤੇ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ‘ਚ ਬਰਫ ਜੰਮੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਬਰਫ਼ ਦਾ ਮਤਲਬ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਰਫ਼ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਵੀ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਗ੍ਰਹਿ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਰਫ਼ ਨਾਲ ਢੱਕੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਪਰ, ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਅਧਿਐਨ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੀਥੇਨ ਬਰਫ਼ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਤਰਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਖੋਜ ਇਸ ਪਹੇਲੀ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਗ੍ਰਹਿ ਕਿਵੇਂ ਬਣੇ। ਯੂਰੇਨਸ ਅਤੇ ਨੈਪਚਿਊਨ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਉਪਲਬਧ ਸੀਮਤ ਡੇਟਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਰਹੱਸ ਦਾ ਸਰੋਤ ਰਹੇ ਹਨ। ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਰੀਖਣਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਮਾਡਲ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਜੋ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਪਤਲੀ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਅਤੇ ਹੀਲੀਅਮ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ਾ, ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਅਮੋਨੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਦੱਬੀ ਹੋਈ ਸੁਪਰੀਓਨਿਕ ਪਰਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਚਟਾਨੀ ਕੋਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ “ਆਈਸ ਡੈਮਨ” ਜਾਨ “ਬਰਫ਼ ਦੇ ਦੈਂਤ” ਜਾਂ ਨਾਮ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਨਵਾਂ ਅਧਿਐਨ ਯੂਰੇਨਸ ਅਤੇ ਨੈਪਚਿਊਨ ਦੇ ਗਠਨ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਇਸ ਧਾਰਨਾ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਗ੍ਰਹਿ ਨੌਜਵਾਨ ਸੂਰਜ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮੁੱਢਲੇ ਧੂੜ ਦੇ ਬੱਦਲ ਤੋਂ ਬਣੇ ਹਨ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਜ ਦੇ ਧੂਮਕੇਤੂਆਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਲਿਆ ਹੋਵੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਲੈਨੇਸਿਮਲ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਤਾਂ ਬਰਫ਼-ਮੁਕਤ ਬਿਲਡਿੰਗ ਬਲਾਕਾਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਬਰਫ਼ ਦਾ ਦੈਂਤ ਬਣਾਉਣਾ ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਵ ਹੈ? ਇਸ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਲੋਹਾ, ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਮੀਥੇਨ ਸਮੇਤ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਚਨਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਯੂਰੇਨਸ ਅਤੇ ਨੈਪਚਿਊਨ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਸੈਂਕੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮਾਡਲ ਬਣਾਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਮੀਥੇਨ ਵਾਲੇ ਮਾਡਲ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਦੀਆਂ ਦੇਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੇਲ ਖਾਂਦੇ ਹਨ।
ਮੀਥੇਨ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਇਸ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ “ਬਰਫ਼ ਦੇ ਦੈਂਤ” ਕਿਵੇਂ ਬਣੇ। ਵਿਗਿਆਨੀ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੀਥੇਨ ਬਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਬਣਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਵਧ ਰਹੇ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਰਸਾਇਣਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਾਰਬਨ ਨਾਲ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਵਧਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਗ੍ਰਹਿਆਂ ‘ਤੇ ਭੇਜੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਮਿਸ਼ਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਗੇ।